Joyce Venix-Bom - leerkracht Nederlands op Curio prinsentuin Oudenbosch

Blog: “Sommige leerlingen scoren misschien niet heel hoog, maar ze komen wel heel ver ”

Waarom kiest iemand voor een baan in het beroepsonderwijs? Als leerkracht, instructeur of juist in een ondersteunende rol? Waar komt die passie vandaan? En wat leren zij zelf? We maken kennis met verschillende medewerkers van Curio. Ze geven ons een beeld van hun baan, hun ambities en de geluksmomenten die het werk hun oplevert. Zoals Joyce Venix-Bom. Zij is leerkracht Nederlands op Curio prinsentuin Oudenbosch. 

Groene sneeuw. Dat is wat Joyce Venix-Bom (40) zag in haar eerste maanden als leerkracht op Curio prinsentuin Oudenbosch. “Het begin vond ik heel heftig. Ik had 13 jaar onderwijservaring op een basisschool. Ik dacht dat lesgeven op het middelbaar onderwijs het zelfde kunstje was, maar ik moest nog veel leren. Magister uitvogelen bijvoorbeeld was al een taak op zich.. Gelukkig kon ik alles vragen, iedereen in dit gemoedelijke, gezellige team was bereid me te helpen. En ik kreeg de beste tip: mijn rust bewaren. En nu, vier jaar later durf ik hardop te zeggen dat ik weet waar het hier op het vmbo allemaal over gaat.” 

‘Als ik later groot ben, ga ik hier werken’ 

Joyce kwam al jaren op Curio prinsentuin Oudenbosch, samen met de groep 8’ers van een basisschool in Fijnaart. “We kregen elk jaar een superleuke open dag voorgeschoteld. De kinderen mochten agrarische producten verwerken, popcorn en bloemstukjes maken. En er waren konijnen. Helemaal leuk. ‘Als ik later groot ben, ga ik hier werken’, riep ik dan altijd. Op een gegeven moment heb ik de stoute schoenen aangetrokken. Aan een van de docenten merkte ik dat zij ook les had gegeven in het basisonderwijs. Pedagogisch verantwoord, zeg maar. Ik heb haar aangesproken en zij nam me meteen mee naar de onderwijsmanager hier. Na de zomervakantie van 2018 ben ik gestart.” 

Energieke leerkracht die overal de weg weet en voor alles ‘in’ is 

Naast haar nieuwe baan begon Joyce ook met een studie voor Nederlands. “Het was heftig hoor, ook in combinatie met mijn gezin. Gelukkig was ik niet alleen. Twee collega’s hadden op hetzelfde moment de overstap van de basisschool naar een school binnen Curio gemaakt. We deden allemaal dezelfde studie ernaast. We hebben er elkaar doorheen gesleept.” En nu is Joyce een energieke leerkracht die overal de weg weet en voor alles ‘in’ is. “De school kan me voor alles vragen. Zo help ik tijdens de zomervakantie mee om het groen op school te verzorgen. En ik ben betrokken bij allerlei projecten en werkgroepen. Binnen mijn mogelijkheden, ben ik er voor de school. Ik heb een groot verantwoordelijkheidsgevoel en dat wil ik ook niet kwijt. Maar ik weet inmiddels ook dat ik niet alles kan doen.”  

Extra dankbaar dat ze voor jou hun best doen 

Boven alles staat Joyce voor haar leerlingen. “Ik wil ze laten voelen dat ze er allemaal mogen zijn. Neem nou de leerlingen van mijn mentorklas vmbo basis (LWT). Die hebben vaak het gevoel dat ze dom zijn. Waarom? Ze scoren misschien niet heel hoog, maar ze komen wel heel ver. Als je ze maar het vertrouwen en de juiste handvatten geeft. Ze lopen twee dagen stage en komen drie dagen naar school. Ze doen examen in Nederlands en groen. Sommige leerlingen zijn niet gemaakt voor de schoolbanken. Alles wat ik deze leerlingen kan leren, is mooi meegenomen. Ze zijn heel puur en zeggen waar het op staat. Het voelt dan extra dankbaar dat ze voor jou hun best doen. Dat ze jouw inzet waarderen. Dat merk ik ook aan andere dingen. Bijvoorbeeld als ze over de gang ‘hallo mevrouw’ naar me roepen. Dat i voelt echt als een compliment, want in de groepscultuur is het niet normaal dat je een leerkracht vriendelijk begroet.” 

Ze noemen me weleens  ‘mama Bom’ 

Joyce beschrijft zichzelf als een open leerkracht. “Ik vertel veel over mezelf. En ze kunnen veel tegen mij zeggen. Maar ook ik heb mijn grens. Zodra een leerling iets eist van mij, dan ga ik een ander gesprek aan. Maar ik sta er voor de kinderen. Als leerkracht kun je het verschil maken voor ze. Ik luister altijd naar ze. Natuurlijk kan ik niet alles oplossen. Maar binnen mijn mogelijkheden doe ik wat ik kan.  Ik steek veel energie en tijd in ze. Een aantal leerlingen noemt me weleens ‘mama Bom’. Grappig vind ik dat.” 

Tijdens hun stage komen ze echt tot hun recht 

Ook geeft Joyce les aan een klas van Curio entree. “Dat vind ik heel waardevol. De klas bestaat uit vijf studenten die, om wat voor reden dan ook, hun basisdiploma niet kunnen halen. Als ze na een jaar hun diploma voor de Entree halen, kunnen ze ook doorstromen naar een mbo niveau 2 opleiding. Ze zijn twee dagen per week op school. Ze krijgen Nederlands, Engels, burgerschap en rekenen. Eén dag gaan ze naar het mbo en ze lopen twee dagen stage. Op die mbo-dag ben ik bij hen. We reizen met een busje. Tijdens de reistijd hebben we gesprekken over van alles en nog wat. Ze geven me bijvoorbeeld tips geven over de opvoeding van mijn zoontje. Heel grappig. En ik ben zo trots op ze als ik ze bezig zie tijdens hun stage. Daar komen ze echt tot hun recht. Ze kijken uit naar mei. Dan doen ze examen. En daarna mogen ze doen wat ze leuk vinden: lekker veel werken. En uiteindelijk is dat waar ik het als leerkracht voor doe. Ik breng mijn leerlingen naar een diploma en dan zijn ze zelf aan zet. Je brengt ze ergens heen en geeft ze handvatten. En dat is niet alleen op het gebied van Nederlands leren, maar het is zoveel meer omvattend. Daar voel ik me bijzonder fijn bij.”